Ko su gradske face životinjskog carstva?

Samo zato što ih nazivamo divljim, ne znači da moraju da žive u divljini. Iako je kristalno jasno da su gradovi odvojeni od prirode, još uvek je moguće pronaći razne vrste životinja koje svoje stanište nalaze u urbanim sredinama. U nastavku se upoznajte sa 10 gradskih stanovnika koje svoje poreklo vode iz divljine.

Pacovi i miševi

Počev od perioda evolucije prvih sisara, pre 200 miliona godina, manje vrste nisu imale problem da nauče da koegzistiraju sa većim vrstama - ako je mala rovčica uspela da opstane pored ogromnih dinosaura, da li mislite da današnji čovek predstavlja pretnju po miša ili pacova? Razlog iz koga su današnji gradovi, u većoj ili manjoj meri, prekriveni ovim glodarima, leži u činjenici da su njima potrebni minimalni uslovi za život - sve što im treba je malo hrane, neznatna količina toplote i bilo kakvo sklonište za dalje napredovanje i reprodukovanje. Dok miševi ne predstavljaju opasnost, kod pacova je situacija potpuno drugačija - poznati su kao prenosioci bolesti, a u nekom navodima se smatraju kao glavni krivci za epidemiju kuge koja je harala Evropom u srednjem veku, odnevši trećinu tadašnje evropske populacije.

Golubovi

Često definisani i kao pacovi sa krilima, stotine hiljada pripadnika ove vrste živi u metropolama poput Njujorka ili Bombaja. Ove ptice vode poreklo od divljih golubova pećinara, što objašnjava njihovu naviku da se gnezde oko napuštenih zgrada, klima uređaja i ispod nastrešnjica i oluka, dok su se tokom evolucije tako adaptirali na gradske sredine da su postali odlični skupljači hrane koje u gradovima ima u izobilju. Inače, najbolji način za smanjenje broja golubova u gradovima  jeste i smanjenje njima dostupne hrane, kao i zabrana hranjenja golubova, koja se primenjuje u mnogim gradovima. Uprkost njihovoj reputaciji, golubovi nisu ništa prljaviji od ostalih ptica, isto tako nisu ni prenosioci ptičijeg gripa, a njihov jako razvijeni imuni sistem drži ih podalje od zaraza.

Bubašvabe

Široko je rasprostranjeno verovanje da, ako dođe do globalne katastrofe ili nuklearnog rata, bubašvabe preživeti i pokoriti zemlju. Ovo nije sasvim tačno - ako dođe do ekspolozije termonuklearne bombe, bubašvabe su jednako podložne nestanku sa ove planete kao i čovek, ali činjenica je će da one preživeti u mnogih situacijama kada bi druge vrste dovele u pitanje svoje postojanje; pojedine vrste mogu da žive i do mesec dana bez hrane ili do sat vremena bez vazduha, a potvrđeno je da mogu da opstanu i zahvaljujući lepku koji se nalazi na pozadini poštanske markice. Zato sledećeg puta, kada budete nameravali da zgazite bubašvabu, imajte na umu da su ovi insekti istrajali, u gotovo neizmenjenom izdanju, oko 300 miliona godina.

Rakuni

Od svih gradskih životinja na ovoj listi, rakune prati najlošija reputacija - ovi sisari su poznati kao prenosioci besnila, a njihove navike rasturanja kontejnera, okupiranja tavana i povremenog ubijanja mačaka i pasa nikako im ne idu u prilog. Rakuni su se tako dobro prilagodili gradskim sredinama zbog njihovog neverovatnog čula dodira; posvećeni rakuni mogu otvoriti složenu bravu nakon nekoliko pokušaja, a ako je u pitanju hrana, brzo nauče kako da zaobiđu svaku prepreku. Rakuni jednostavno ne mogu biti dobri ljubimci - osim gore navedenih razloga, oni nisu voljni da slušaju naredbe i da žive u miru sa drugim životinjama.

Veverice

Poput miševa i pacova, veverice su tehnički klasifikovane kao glodari, ali za razliku od njih, gradske veverice se smatraju umiljatim. One se radije hrane biljkama i lešnicima, nego ostacima ljudske hrane, i ne zalaze u ljudske prostorije kao što to čine njihovi srodnici. Nešto manje poznata činjenica je da veverice nisu naselile gradove svojom voljom, u potrazi za hranom, već su namerno donešene u urbane sredine u 19. veku, u pokušaju ponovnog spajanja gradskih stanovnika sa prirodom. Na primer, razlog zbog koga ima tako mnogo veverica u njujorškom Sentral Parku, je njegovo naseljavanje malom populacijom veverica 1877. godine, koje su se kasnije namnožile i naselile sve delove grada.

Zečevi

Prisustvo ove vrste u gradskim sredinama ima i dobre i loše strane - sa jedne strane, zečevi se smatraju umiljatim životinjama i mogu se držati i kao kućni ljubimci, dok sa druge strane, oni mogu naneti veliku štetu, naročito ako se nađu u dvorištu ili bašti. Istočnoamerički kunić, vrsta koja se najčešće može naći u gradskim sredinama širom američkog kontinenta, nije tako umiljata kao domaći zečevi. Divlji zečevi mogu biti i prenosioci mnogih zaraznih bolesti, od kojih je najpoznatija zečija groznica.

Kućna stenica

Ljudi žive sa bubama još od začetka civilizacije, ali nijedan insekt, čak ni vaška ili komarac, ne izaziva toliko jeze od obične kućne stenice. Kućna stenica najaktivnija je noću kada izlazi iz svojih staništa- kreveta, dušeka ili jastuka i usnim aparatom za bodenje sisa krv domaćina. Iako zvuče neverovatno grozno, stenice nisu prenosioci zaraznih bolesti, za razliku od krpelja i komaraca, i njihov ujed ne izaziva fizičku bol u znatnoj meri, već dolazi do stresa na psihološkom planu.

Crvena lisica

Ova vrsta može se naći duž čitave severne hemisfere, ali najviše ih ima među stanovnicima Engleske - sa kojima se priroda surovo poigrala i kaznila ih zbog hiljada godina lova ovih životinja. Za razliku od drugih životinja na ovoj listi, crvene lisice se ne mogu naći u gradskim centrima, jer ne podnose velike građevine i gradske gužve; one svoje stanište nalaze u predgrađima gde, poput rakuna, prevrću po kontejenerima u povremeno provaljuju u kokošinjce. Samo u Londonu postoji preko 10.000 crvenih lisica, koje su najaktivnije u sumrak i u svitanje, a često se dešava da ih hrane i stanovnici, jer ova vrsta nije naročito opasna po ljude, a u nekim slučajevima može biti i pripitomljena.

Galebovi

Baš kao i crvene lisice, gradski galebovi se pretežno mogu naći na teritoriji Engleske. U proteklih nekoliko decenije, galebovi su masovno napuštali obale i selili se u unutrašnost, gde su su svoja gnezda svijali na krovima kuća i poslovnih zgrada, a hranu nalazili u obližnjim kontejnerima. Prema procenama, broj gradskih i ruralnih galeba se u međuvremenu izjednačio, ali bitno je naglasiti da se broj gradskih galebova povećava, dok broj ruralnih opada. U mnogim aspektima, galebovi Londona su nalik rakunima Njujorka - pametni, brzo uče i potencijalno agresivni prema svakom ko im se nađe na putu.

Tvorovi

Ovi stanovnici predgrađa ne predstavljaju veliku opasnost po ljude, ali nekada, u samodbrani, mogu poprskati onoga ko pokuša da ih otera ili pripitomi, što nikako nije izvodljivo. Sa jedne strane, tvorovi se hrane manje poželjnim gradskim životinjama, poput miševa i krtica, što je odlično, ali sa druge strane, oni mogu biti prenosioci besnila, sto može dovesti i do zaraze među kućnim ljubimcima.